Rozdział 7- "On zakochany był jej radością"

Enej- Lili
    
       Od powrotu do domu minęły już 3 tygodnie. Nadal jestem bez pracy i nadal mieszkam z rodzicami, ale to ma się już wkrótce zmienić, bo przeprowadzam się do starego mieszkania Kamila. Zaoferował mi pomoc w przeprowadzce, ale umówiłam się z Fabianem, który z chęcią zgodził mi się pomóc. Jednak wcześniej czeka mnie jeszcze jedno wydarzenie. Kamil zaprosił mnie na LGP w Wiśle. Na początku nie miałam ochoty jechać, ale po namowach Stefana, stwierdziłam, że będę oglądać też pozostałych chłopaków i kuzyna. 
- Kornelia! - krzyki z doły stawały się coraz głośniejsze, więc zeszłam po schodach. Fabian żartował z tatą, a mama stała w ekstazie patrząc na bruneta. Już słyszę te pytania po powrocie: "jesteście razem?" 
-Nie- mruknęłam. Chwyciłam aparat i dłoń chłopaka wychodząc z domu. Jeszcze nie daj boże wyciągnęliby album ze starymi zdjęciami... Fabian otworzył mi drzwi, po czym usiadł obok na miejscu kierowcy. 
- To kto dziś wygra? - zapytał odpalając silnik.
- Jak to kto? Stefan albo Kamil! - oburzyłam się i włączyłam radio. Leciała akurat piosenka "Lili" zespołu Enej.
- Uwielbiam tą piosenkę!- pisnęłam i zaczęłam śpiewać, a podczas refrenu Fabian jeszcze podgłośnił i śpiewaliśmy razem. Zauważyłam, że chłopak często na mnie spogląda  i słodko uśmiecha. Kocham ten uśmiech i pokazujące się w polikach dołeczki. Mogę być przy nim sobą i liczyć na jego pomoc. Bardzo go lubię, jest wspaniałym przyjacielem. 
      Dojechaliśmy w końcu na miejsce stojąc półtorej godziny w korku. Na miejscu było pełno kibiców ubranych w ojczyste barwy, z namalowanymi na policzkach flagami Polski, niektórzy postarali się też o flagi i śpiewając bojowe pieśni wchodzili na trybuny. 
-Poczekaj!- krzyknęłam do Fabiana i podeszłam do kobiety, która malowała twarze.
- Poproszę serduszka w biało-czerwonych barwach.- uśmiechnęłam się, a kobieta od razu wzięła się do pracy. Po chwili na twarzy miałam dwa serca w kolorach narodowych. Chłopaki załatwili nam przepustki pozwalające wejść na teren przeznaczony jedynie dla skoczków i sztabów. 
- Proszę pokazać bilety.- niezbyt przyjemna kasjerka zatrzymała nas przed wejściem, ale gdy pokazaliśmy przepustki od razu zmieniła ton i pokierowała nas do odpowiedniego miejsca. Wszędzie rozgrzewali się zawodnicy i ze skupionymi twarzami patrzyli na skocznię. Bez trudu znaleźliśmy naszą reprezentację, która zachowywała się najgłośniej.
- Witamy szanownych państwa.- powiedział jak zwykle zadowolony Piotrek. Czasem chcę go zapytać co bierze, że zawsze dopisuje mu humor, ale się powstrzymuję. 
- Witamy Piotrusiu. Jak forma?- zapytałam spoglądając na skupionego Maćka.
- Będą dziś dobre loty. - stwierdził mrużąc oczy Stefan.
- W takim razie powodzenia i trzymamy za was kciuki.- pocałowałam w policzek kuzyna, co reszta przyjęła z niezadowoleniem. 
- A my to co?- zapytał Kamil, śmiejąc się.
- A wy zostaniecie nagrodzeni jak dobrze skoczycie. Powodzenia.- puściłam mu oczko i poszłam za Fabianem, który już zajmował miejsca przy Marceli i Korneli. Przy skokach wszystkich Polaków zaciskałam piąstki razem z moją małą imienniczką. Gdy widziałam na belce Kamila, bałam się, że może się coś stać i oddychałam z ulgą dopiero, gdy ściągał narty. Skończyło się 2 miejscem Maćka, 5 Kamila i 7 Krzyśka Bieguna. Pozostali uplasowali się troszkę dalej, ale co najbardziej podoba się mi w naszej reprezentacji,wszyscy cieszyli się drugim miejscem Maćka.
- Miała być podobno nagroda, za dobre skoki.- wtrącił Kamil.
- Może potem.- zaśmiałam się.
- Słuchajcie młodzieży! Zapraszam na ognisko dzisiaj u mnie.- powiedział głośno, na co Stefan z Dawidem zaczęli klaskać i szczerzyć się. 
- Popieram, popieram! - ożywił się Miętus.
- Powiem ci Piotruś, że jak ty coś wymyślisz, to czoła chylić.- Stoch poklepał po plecach przyjaciela.
- W takim razie jedźmy od razu do mnie!
- Prowadź, o panie.- Stefan ukłonił się przed Żyłą, na co on w charakterystyczny dla siebie sposób się zaśmiał. 
    Wszyscy zgodnie pojechali do chłopaka, po dojeździe zasiedliśmy przy ognisku na działce skoczka. 
- Zaśpiewajmy coś! - ożywił się mój kuzyn.
- No, ale tak bez podkładu?- skrzywiłam się.
- O to się nie bój! Nasz Fabian gra na gitarze.- stwierdził dumnie Kamil. 
- Kamiś nie chcę niszczyć twojego planu, ale masz gitarę? - zapytałam, a chłopak spuścił głowę.
- Mieszkam niedaleko, mogę podejść, żaden problem. - zaśmiał się brunet.
- No to idź, a my zaczniemy się stroić. Zdrowie.- Miętus podniósł kufel z piwem. 
Chłopak się zaśmiał i zaczął iść w stronę bramki, a ja pobiegłam za nim chcąc mu towarzyszyć.
- Nie musisz, za chwilę będę. - pokręcił głową.
- Ale ja chce iść.- spojrzałam na niego dużymi oczami i wiedziałam, że zmiękł.
- Niech ci będzie.
Szliśmy w ciszy, czasem zerkałam w stronę chłopaka, który często otwierał usta, chcąc coś powiedzieć, ale rezygnował i wzdychał. 
- Wszystko dobrze? Dziwnie się zachowujesz.- zaczęłam.On jednie pokręcił głową. Weszliśmy do jego mieszkania. Fabian wszedł w głąb i po chwili z gitarą w ręku ustał obok mnie. Chciałam chwycić już za klamkę, ale brunet zręcznie obrócił mnie i przywarł swoim ciałem, moje drobne. Dłonie oparł o drzwi, tak że moja głowa była pomiędzy nimi. 
- Cały wieczór zachowuję się tak dziwnie, bo chciałem ci powiedzieć, że...- przerwał mu mój telefon. - Odbierz.- westchnął.
Nacisnęłam zieloną słuchawkę przy napisie "Mama".
-Tak
Upuszczony telefon. 
Pustka w głowie. 
Panika.
Krzyk.
Płacz.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Buahaha, jaka ja jestem okrutna. I teraz czekajcie cały tydzień, i myślcie co znowu ta Julka wymyśliła?! Jestem okropna, wiem :D Ten rozdział dedykuje mojej wspaniałej Weronice, która po części wymyśliła jego fabułę :) 
PS. W zamian za pomysł na rozdział obiecałam pomoc, więc pomagam :p 
-------------> http://crowd-psychology.blogspot.com/  <--------------
ten oto blog jest autorstwa Weroniki i mimo początków zaczyna się ciekawie. Zołza mi nawet nie powiedziała co będzie dalej, mimo szantażu ;-; 
To chyba tyle na dziś, dziękuje za wszystkie motywujące komentarze z Waszej strony.
Trzymajcie się cieplutko i zapraszam za tydzień :)